Dag verdriet
we ontmoeten elkaar
regelmatig
meestal stiekem, want
zo graag
word je niet gezien

we maakten reeds een lange reis
jij en ik
beste verdriet
zo samen onderweg
en het moet me van het hart
gemakkelijk vond ik het niet

in elkaar leren kennen
schuilt zoveel kwetsbaarheid
moedig openen we ons hart
maar we zijn niet altijd klaar
om jou te ontvangen
verdriet

toch raakten we aan de praat
doorheen de tijd
vele avonden
samen rond het kampvuur
en je vertelde
en ik ook
en jij
en ik

en ik begon je mooi te vinden
zo puur zo eerlijk
en ik kreeg zin
om jou te omarmen
nog meer met jou
op pad te gaan

vandaag, lieve verdriet
noem ik ons oude vrienden
zo twee die elkaar door en door
kennen en
samen lachen en huilen
bij een goed glas wijn

we zien elkaar wat minder maar
je weet ondertussen
dat ik er voor je ben
wanneer je ‘s avonds op mijn deur klopt
nog steeds onverwacht, maar
dat doet er niet echt toe

ik ben blij dat ik jou
heb leren kennen
verdriet
je bracht een schoonheid
in mijn leven
die ik nooit eerder had gezien

de schoonheid van
de wolken
in al haar tinten grijs
die van
de tranen op mijn wangen
zo kostbaar als parels
de schoonheid van liefde
die door heel mijn wezen spreekt

ja, dat is
waarom jij er bent, verdriet
uit liefde
voor al wat je hebt gemist
en moest achterlaten
soms zacht
vaak bikkelhard
je bent mooi, verdriet
dag verdriet