En in het donker
vrezen we de leegte
tot de maan
onze angst belicht

onze ogen wennen
aan wat zwart leek
we ontwaren schaduwen
nooit onthuld aan het ochtendlicht

het duurt een tijdje
voor we beseffen
dat we niets anders
dan ook die delen zijn

wanneer we de moed vinden
hen liefde te schenken
rest ons van het donker
alleen nog maar schijn